این...
آرزوی من است...
که دستانت از آن من باشد...
که آزادانه نوازششان کنم...
شبهایی که دیواری از بغض راه گلویم را سد میکند...
اشکهایم را به آنها بسپارم...
پیشانیم را با دستان خوش بویت...
آنقدر نوازش کنم...
که آرام بگیرم...
آنقدر عطرشان را استشمام کنم...
آنقدر بر نقطه به نقطه ی آنها را بوسه زنم...
که مدهوش شوم...
آرزو دارم بغض هایم را...
با جرعه های آبی که از دستان "تو" می نوشم فرو دهم...
دستانت را به من بسپار...
من حتی از خودت هم...
بیشتر قدرشان را خواهم دانست....